เข้ากรุง

เมื่อวานนี้ได้เข้าไปซื้อของที่บ้านหม้อ เดินทางโดยรถตู้ออกจากหน้ามหาวิทยาลัยตั้งแต่ 9 โมงเช้า ใช้เวลาเดินทางประมาณ 40 นาทีก็ถึงหน้าเมเจอร์ปิ่นเกล้า แต่นั่งรอรถเมล์สายที่ภรรยาบอกคือ 152 ใช้เวลารอนาน....น... มาก ในขณะที่รอก็มีสายอื่นๆ แต่ไม่กล้านั่งเพราะไม่แน่ใจว่าจะไปที่บ้านหม้อได้หรือไม่ อันนี้ต้องย้อนหลังกลับไปตอนเด็กๆก่อนว่า เราเป็นคนที่นั่งรถเมล์ไม่เป็น ขึ้นเมื่อไหร่เป็นหลงเมื่อนั้น เรียกว่าโง่มากเรื่องขึ้นรถเมล์ และเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอยู่บ่อยที่ทำให้เราหลงสายรถเมล์ และที่สำคัญคือบางครั้งตัดสินใจแล้วจากการอ่านป้ายก็มักจะมีเหตุให้เกิดการผิดพลาดอยู่เป็นประจำด้วยหลายเหตุหลายประการที่เป็นลักษณะ random หาข้อสรุปไม่ได้ คือไม่มีดวงในการขึ้นรถเมล์ว่างั้น เอาล่ะเกริ่นมานานเดี๋ยวไม่จบ

หลังจากรอแล้วก็รอ มองเห็นสาย 40 ซึ่งวิ่งมาบ่อยมากแล้วป้ายมันก็บอกว่าผ่านคลองถม แต่ก็เอะใจว่าก่อนเยาวราช ในป้ายมันระบุชื่อย่านที่ไม่เคยไปเช่น พรานนก บางขุนศรี อะไรประมาณนี้ ก็เอาเหอะดีกว่ารอโดยไม่มีจุดหมาย ดังนั้นกระโดดขึ้นไปเลยยังไงก็คลองถมวะ ลองดูจะได้รู้ว่ามันจะพาเราไปไหนบ้าง เอาล่ะเริ่มแรกมันก็ตรงขึ้นไป สักพักมันก็พาเราเลี้ยวขวาไปทางเส้นจรัลฯซึ่งก็ยังโอเค เพราะคาดว่ามันคงไม่ตรงขึ้นไปสะพานปิ่นเกล้าอยู่แล้ว เรายังอารมณ์ดีอยู่เพราะอากาศเย็นสบาย ลมพัดดี ไม่ร้อน....

นั่งไปเรื่อยๆ สัก 10 นาทีสิ่งที่เราเห็นข้างทางคือ ศิริราช ห้าง Makro ร้านบางร้านที่มีคำว่า บางขุนศรี โอเค..ป้ายรถถูกต้องเพียงแต่เราไม่เคยมา ไม่รู้จัก ได้รู้จักกันล่ะ ทีนี้มันเลี้ยวซ้าย เย...น่าจะตรงขึ้นไปสะพานอะไรสักอย่าง (เราคิดไปเอง) เปล่าเลย เพราะสักพักมันก็พาเราเลี้ยวขวา เฮ้ย...เอาแล้วตู มันจะพาตูไปไหนฟะ ลงตรงนี้ยิ่งไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน อดทนไว้... ผ่านวัดอัมพวา รร.ชิโนรส ป้ายบอกการเปลี่ยนเขตจากบางกอกน้อย เป็นบางกอกใหญ่ (ในใจคิด ไปกันใหญ่แล้ว) อ้อม chip หายเลยว่ะ ซึ่งป้ายซอยต่างๆบอกว่ามีซอยอิสรภาพหมายเลขต่างๆ โอย..เมื่อไหร่ตูจะเป็นอิสระจากรถคันนี้ฟะ (เดี๋ยวมาเขียนต่อนะ)